Roy Damen

Tuin en Tuinier van de Peelrandbreuk

Het project start bij mijn jeugd in het Noord-Brabantse Liessel, een dorp tussen droog en nat, tussen droge bossen en het hoogveengebied De Peel. Van elkaar gescheiden door een aan de oppervlakte haast onzichtbare, maar 350 miljoen jaar oude, geologische breuklijn: de Peelrandbreuk.  
 
Met de tuin als denkkader, als ruimtelijk fenomeen waarin de mens vormgeeft aan de natuur, gaat de tuinier letterlijk en figuurlijk op zoek naar de breuklijn. Het ontwerp van de tuin vormt een toekomstverhaal bestaande uit 4 tuinkamers in het landschap, gebaseerd op natuurlijke en maatschappelijke thematieken rond de breuk: veen, wijst, grondwater en verlangen. Binnen deze tuinkamers maakt de tuinier onzichtbare processen zichtbaar en verankert ons als mens in de diepe tijdschaal van de peelrandbreuk.  

De tuin van Peelrandbreuk is een ruimtelijk narratief bestaande uit 4 hoofdstukken in het ruimtelijk gebied van de breuklijn. De hoofdstukken vormen punten of momenten in het landschap waar geologische historie en cultuur elkaar kruisen. De grens van de tuin van de Peelrandbreuk wordt gevormd door het gedachtegoed van de mens in het gebied en de omgang met de bodem. Aan de hand van de tuinier leert de mens de breuk opnieuw kennen.  

Door aan dit project te werken, heb ik zelf een nieuwe relatie kunnen opbouwen met de breuk en de plek waar ik vandaan kom. Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat ik de tuinier ben in het verhaal en dat mijn rol als landschapsarchitect tot leven komt in de tuin. Door in de ondergrond te duiken en de breuk te herontdekken heb ik binnen het project een positie gekozen van iets wakker maken in plaats van maken, tijd en ruimte geven, meebewegen en mensen letterlijk meenemen in het verhaal van het landschap.  


Afstudeerdatum: 13 december 2022
Afstudeercommissie: Saline Verhoeven (mentor), Paul de Kort, Erik de Jong
Toegevoegde leden t.v.b. het examen: Maike van Stiphout, Remco van der Togt