Wouter van der Velpen

Villa Fiducia

 
Een zoektocht naar inclusie in de architectuur 

Inclusie is één van de basisbehoefte van een mens. Als het gaat over ongelijkheid en discriminatie op basis van geslacht, handicap, kleur, geaardheid, interesses, ideeën, sociale groep en alles wat te maken heeft met jezelf kunnen zijn binnen een samenleving. Dat iedereen het recht heeft om afwijkend en bijzonder te kunnen zijn. 

Ik geloof dat een grote stap genomen wordt als een persoon op jonge leeftijd in aanraking komt met afwijkende personen uit zijn eigen sociale omgeving, sterk in zijn schoenen leert staan, leert dat niet alles perfect hoeft te zijn en een veilige omgeving geboden wordt. 

Ik geloof door vragen te blijven stellen en niet te bouwen op zekerheid maar op vermoeden inclusie kan worden bereikt. Twijfelen en open staan voor nieuwe gedachten is het fundament van inclusie. 

Ik ben op zoek gegaan naar manieren om de toegankelijkheid te verbeteren, waardoor de inclusie toeneemt. Dit heb ik getracht door het mentale en het fysieke, het abstracte en het tastbare mee te nemen in elk onderzoek. Dit heeft geleid tot een Villa waarbij ik een vaste structuur heb ontworpen in combinatie met specifieke ruimten en waar de stad (reuring) en het park (kalmte) in elkaar overgaan. Hierbij worden de zintuigen gebruikt om bewegingen, overgangen, obstakels, vertrouwen, energie en vrijheid te regisseren. 

Tijd gebruiken als ontwerptool is een van belangrijkste ontdekkingen tijdens het proces. Het is nodig om tot ontdekkingen te komen, om uitgedaagd te worden, de (benodigde) sfeer van de ruimte te begrijpen en bovenal om een dialoog aan te gaan met het ontwerp.  

Tijd is niet alleen van toepassing op het ontwerpproces, maar ook op het ontwerp zelf. Elementen van de architectuur zijn niet wanden, vloeren en daken. Het zijn ontmoetingen, confrontaties die integreren met het geheugen en de mens heeft tijd nodig om dit te verwerken.  

Ik heb in Villa Fiducia de vraag naar de verschillende wensen beantwoord door te kijken naar de zintuiglijke beleving van de gebruikers en de overeenkomsten hiertussen te gebruiken als basis. Dit resulteert in een ontwerp dat een duidelijke en herkenbare structuur heeft, die rust en overzicht geeft. Daarbij heb ik per deel gekeken wat in dat deel nodig is voor de gebruiker. Het uitgangspunt is dat de gebruiker een rustige basis heeft waaruit de Villa op eigen kracht en in eigen tempo ontdekt kan worden. De overgangen van deze ontdekking gebeuren geleidelijk en zonder druk met de zintuigen als middel om de ontdekkingen te faciliteren. Een belangrijk onderdeel hiervan is om tijd, spontaniteit en inconsequentie te integreren, zodat de gebruiker uitgedaagd wordt en ontdekt dat niet alles perfect en logisch hoeft te zijn. Dit zijn de grondbeginselen van inclusieve architectuur. 

Zolang deze onderdelen de basis vormen van het ontwerpproces, maakt het niet uit hoe de architectuur en het uiterlijk zich zal vormen. De uitkomst is het gevolg van het verhaal. Zoals Villa Fiducia mijn verhaal is over inclusie in de architectuur. 


Afstudeerdatum: 8 juni 2021
Afstudeercommissie: Marcel van der Lubbe (mentor), Jeroen Geurst, Frank Studulski 
Toegevoegde leden t.b.v. het examen: Ard Hoksbergen, Albert Herder