Erwin Webbink

Fietsstad Parijs

Fascinatie 'Le PetiteCeinture’

Een stad in ontwikkeling is een stad vol dynamiek en inspirerende plekken.  

Sinds de industriële revolutie is Parijs de afgelopen eeuwen ontwikkeld tot een wereld agglomeraat. Dit heeft de stad in stroomversnelling gezet, waarbij industriële ontwikkelingen uit de vorige eeuw ooit als kansrijk werden bestempeld, en er nu bij staan als verlatencultuurhistorisch elementen.  

De PetiteCeinture is zo’n element.Van origine had dePetiteCeinturede taak om goederen te vervoeren van de 6 grootste stations in Parijs. Deze stations stonden namelijk niet in verbinding van elkaar waardoor de verplaatsing van goederen/mensen en militair personeel in 19e eeuw niet optimaal was. Aangezien grote ingrepen in de stad plaatsvonden zoals ‘’Plan Haussmann’’ werd dePetiteCeinture ontworpen en gerealiseerd. En konden de goederen/personen via dit spoor makkelijk verplaatst worden door de stad. Sinds de voltooiing van de LePetiteCeinture in 1852 is de stad zo snel ontwikkeld dat het oude spoor al binnen enkele decennia zijn functie had verloren. 

In het afstudeervoorstel ‘’Fietstad Parijs’’ ga ik het industrieel erfgoed uit het verleden weer onderdeel maken van Parijs. De opgave gaat op zoek naar het activeren van een 32km lang spoortraject die langzamerhand zal transformeren naar een romantische verblijf/fietsverbinding door Parijs en daarmee een karaktevol en klimaatbestendig stuk stad terug krijgt. Die naast het introduceren van fietsen ook een impuls geeft aan waterberging, biodiversiteit, recreatie en verbindingen legt tussen het historische stadcentrumen de periferie/omliggende parken.Het plan spreekt zich uit op verschillende schaalniveaus, maar richt zich specifiek tot 4 casus gebieden in Parijs. Waarbij een toolbox is ontwikkeld om alle morfologische typeseen ontwikkel perspectief mee te geven. De ligging van de 4 casus gebieden is gebaseerd op de verschillende morfologische liggingen van de ‘’Le PetiteCeinture’’. 

Om dePetiteCeinture weer aan de praat te krijgen en onderdeel te maken van de stad Parijs is gekozen voor een gevoelige en voorzichtige strategische aanpak. Door de omvang van het spoortraject is dePetiteCeinture een gevoelig element en voel je op lokaal niveau dat het een herkenningspunt is in de omgeving. Vandaar dat de kleine stations op lokaal niveau eerst getransformeerd zullen worden tot nieuwe bakens in het gebied. Vanuit deze bakens zullen de poorten tot de spoorwegen wederom geopend worden. Deze keer voor fietsers en wandelaars. De bestaande hellingbanen die vroeger gebruikt werden voor het transporteren van goederen, worden de nieuwe fietsverbindingen die de gehele stad zullen verbinden. De oude spoorwegen worden getransformeerd tot fietspaden waarbij de bestaande materialen hergebruikt zullen worden. In het kader van duurzaam omgaan met materialen is het hergebruik van materialen cruciaal voor dit project en draagt dit bij aan de cultuurhistorische herbeleving van ‘’Le PetiteCeinture’’.  

Het doel is om dePetiteCeinture opnieuw te beleven waarbij de Parijzenaar het fietsen zal omarmen en er met respect terug wordt gekeken naar dit bijzonder stukje stad. Die op een heringetreden wijze zal bijdragen aan het verduurzamen en gezonder beleven van de stad. 
 

Afstudeerdatum: februari 2021
Afstudeercommissie: Tom Bergevoet (mentor), Joyce van den Berg, Pieter Jannink.