Marco Gijsen
RE:CONNECT
Een afkickkliniek voor gameverslaafden
De afkickkliniek die ik ontworpen heb voor zware gameverslaafden wordt gezien als een architecturaal tegengif tegen de digitale wereld en is gebaseerd op de principes van sociale re-integratie en het fysiek opnieuw contact maken.
De afkickkliniek heeft een programma van 12 weken voor gameverslaafden in de leeftijd van 13-25 waarin een behandeling en een sociaal re-integratietraject geboden wordt. Het gebouw is derhalve niet georganiseerd als een gesloten kliniek maar werkt meer als een campus die in zijn omgeving geïntegreerd is. Het zoekt naar de juiste balans tussen een geruststellende, veilige omgeving en de nodige confrontatie met de angst om naar buiten te gaan die velen van hen hebben. Bestaande natuurlijke grenzen scheiden het terrein van de kliniek op subtiele wijze van de publieke gebieden. De ronde ruimte in het gebouw biedt een gevoel van veiligheid. Tegelijkertijd opent deze zich naar de omgeving om de patiënten te leren en te stimuleren om de veiligheid van hun eigen kamers en de binnenruimte te verlaten. De routering om de grote centrale tuin heen vormt de belangrijkste sociale ruimte in het gebouw. Hij wordt gebruikt om buiten te spelen, eten te delen en voor de haard te zitten. Om een geleidelijke re-integratie in de samenleving te vergemakkelijken, zijn sommige behandelruimtes gescheiden van het hoofdgebouw en bevinden zich in het park, waardoor naar buiten gaan in de openbare ruimte een dagelijkse routine is.
Het ontwerp van de kliniek is een tegenhanger van de digitale wereld: het streeft ernaar het gevoel van in de fysieke wereld te zijn te verbeteren. De aanwezigheid van natuur, veranderende weersomstandigheden en seizoenen zijn belangrijk voor het ontwerp en worden onderdeel van de dagelijkse routine van de bewoner. Door alle zintuigen aan te spreken krijgen de verslaafden weer een band met hun eigen lichaam. De gangen die zich in klinieken meestal binnen bevinden zijn vervangen door wandelgangen buiten om de groene binnenplaats heen. Elke ruimte is gericht op verschillende elementen in het landschap die steeds zich veranderende uitzichten bieden: vijvers, boomtoppen en riet. De beleving van fysieke realiteit wordt verder versterkt door het gebruik van natuurlijke materialen met ruwe texturen; materialen waaraan je het verweer door de tijd heen kan zien en die zo gebouwd zijn dat de gebouwen laten zien hoe ze de zwaartekracht weerstaan.
Afstudeercommissie: Jo Barnett (mentor), Gloria Font en Bart Bulter. Toegevoegde leden t.b.v. het examen: Florian Schrage en Jeroen Atteveld.