Nadine der Kinderen

Danspodium aan het IJ

Mijn project gaat over een leefomgeving voor professionele dansers. Dit project is geboren uit mijnvoorliefde voor het maken van ruimtes en beweging. Het viel op dat er op het moment vele theaters wordengebouwd, echter geen specifieke danstheaters. Tenminste niet meer. Nu worden dansvoorstellingen in min of meer dezelfde omstandigheden uitgevoerd. Hoewel de aanleiding voor mijn ontwerp het danstheater is is hetprogrammatisch en functioneel sterk aangepast op de wensen van de dansers en choreografen. Het is eengebouw waarmee een gehele dansgemeenschap wordt ondersteund, waar dansers kunnen trainen, uitvoerenen rusten; met inspiratie-, ontspannings-, woon- en verblijfruimtes.

Mijn dansgebouw legt de nadruk op het groei- en maakproces. Het is een gebouw met een open karakter eneen omgeving waar een danser zich thuis kan voelen. Het podium interpreteer ik als een ruimte waar jegetuige bent van een unieke gebeurtenis. Hierbij is dus gezocht naar de grenzen van flexibiliteit waarin ditmogelijk blijft in plaats van de perfecte condities. Mijn dansgebouw biedt een omgeving waar twee nationaleen drie internationale dansgezelschappen kunnen werken en verblijven. De gezelschappen rouleren elke tweemaanden. Het kan synergie opleveren als verschillende groepen/ dansstijlen elkaar beïnvloeden.Beweging door de ruimte is het leidend thema in het ontwerp. Een danser neemt ruimte in, door plek in deruimte in te nemen. Het gebouw begeleidt als het ware de beweging van de dansers. Vaak moeten dansersdagen achtereen fysieke inspanning leveren. Het is een sierlijk maar zwaar proces van zowel gezien wordenals verborgen blijven. Dit proces is leidend geweest in het ontwerp van het gebouw.

Amsterdam heeft een rijk cultuuraanbod. Rond het IJ is recent een cultureel cluster gevormd waarin eendansgebouw nog ontbreekt. De locatie aan de Sixhaven biedt mij de kans om het nieuwe danspodiumonderdeel uit te laten maken van het cultureel cluster, wat nu bestaat uit EYE Filmmuseum, A’DAM Toren,Tolhuistuin, Bimhuis, OBA, Conservatorium, NEMO en het Unesco-gebied. Een gebouw in de Sixhaven datprimair dans vertegenwoordigt is een waardevolle aanvulling op de noordelijke IJ-oever en stimuleertsynergie in het cultuurcluster.

Het gebied ligt in het oog van de orkaan van allerlei bewegingen, zoals het verkeer, de bewegingen van debootmasten en het groen langs het Noordzeekanaal. Met de aanleg van een nieuw metrostation wordt de Sixhaven goed bereikbaar en leent dit gebied zich uitstekend voor een nieuw openbaar gebouw. Zodoende wordt het onbekende stukje IJ-oever terug gegeven aan de stad.Precies honderd jaar geleden kreeg Amsterdam zijn eigen jachthaven: de Sixhaven. Hier woonde toen dehavenmeester. Toen dit huisje onlangs vrij kwam, schreef de gemeente een wedstrijd uit. Een uniek planwerd gekozen, waarin verbinding centraal staat. Men houdt van Nelson Mandela. Zijn ubuntu-filosofieinspireerde men tot het creëren van een ruimte, waar verbinding wordt gevierd, gevoed en hersteld. De tuinis een zomerterras, waar alle Amsterdammers kunnen genieten.

De herberg wordt in het ontwerp door het nieuwe gebouw opgenomen. Het krijgt een nieuwe context en een nieuwe betekenis. De herberg houdt haar deuren open als de omgeving gaat sluiten.

In dit project zijn alle nabije doelgroepen – booteigenaren in de Sixhaven, dansers, danspodiumbezoekers en passanten – in het ontwerp opgenomen. Het gebouw biedt een beschutte openbare ruimte waar passanten en bezoekers van de omgeving kunnen genieten en het programma voor de omgeving beleefbaar wordt. Booteigenaren kunnen gebruikmaken van gedeelde faciliteiten in het gebouw. En bezoekers kunnen getuige zijn van unieke dansvoorstellingen. Dit nieuwe gebouw brengt de onbekende danswereld samen met de werelden eromheen. Een gebouw dat het dynamische karakter van de Sixhaven benadrukt. Een gebouw speciaal voor de dans, waar dansers wonen en werken en zich kunnen thuisvoelen.

Afstudeercommissie: Bart Bulter, Judith Korpershoek en Tara Steenvoorden. Toegevoegde leden voor het examen: Ira Koers en Marcel van der Lubbe.