Chiara Dorbolò
- Contact
- LinkedIn
The Seven Follies of Lampedusa - Deconstructing the Borderling Through Architecture
Migratie is een natuurlijk fenomeen en heeft altijd deel uitgemaakt van de menselijke geschiedenis. Dit is vooral duidelijk op een plek als Lampedusa, een eilandje in het midden van de Middellandse Zee. Sinds het voor het eerst werd bewoond, bepaalde migratie de identiteit van het eiland, vormde het haar gewoontes en eigenaardigheden, en zorgde er uiteindelijk voor dat leven er zich voort kon blijven gaan. Echter, in een samenleving waar grenzen een steeds grotere impact hebben op internationale betrekkingen en politiek debat, zijn we de natuurlijke rol die verplaatsing speelde in de geschiedenis van onze soort vergeten.
Lampedusa was eeuwenlang een opstapje in de Middellandse Zee, die een veilige haven bood aan passerende schepen tijdens stormachtig weer. Bewoners vertellen het verhaal van een kluizenaar die in een votiefgrot woonde, die bezwerende rituelen uitvoerde voor zowel de christelijke als de islamitische zeelui. Heden ten dage is Lampedusa een gemilitariseerd stuk land langs de grens tussen Italië en Libië. De arbitraire lijn die de Middellandse Zee doormidden snijdt, en daarmee Afrika van Europa scheidt, zadelt het eiland op met een controversiële rol: die van een detentiecentrum. Dit leidde tot het 'spectacularisering' van Lampedusa als een instrument voor politiek debat gedurende de vluchtelingencrisis, een podium vanaf waar men ofwel de dreiging van invasie of de urgentie van humanitaire hulp overbracht.
Dit project streeft ernaar architectuur te gebruiken als een hulpmiddel om het narratief rond het eiland met betrekking tot de onderwerpen van grenzen en immigratie te veranderen. Het volgt een denkbeeldige lijn tussen Tripoli, het belangrijkste vertrekpunt voor immigranten die uiteindelijk Lampedusa bereiken, en Amsterdam, de plek op de wereld waar wij ons nu bevinden. Deze lijn loopt recht over het eiland heen. Net zoals de grenzen tussen landen zijn gebaseerd op imaginaire lijnen die werkelijk worden door sociale constructie, wordt de lijn op Lampedusa gematerialiseerd door de constructie van zeven architecturale ingrepen, follies genaamd.
Door een taal te gebruiken die gebaseerd is op de typische architectuur van de Mediterrane volkeren, hebben de follies tot doel om aan thuis te doen denken, waar dat ook moge zijn. Elke folly relateert aan een bepaalde kwestie die met immigratie en grenzen te maken hebben, en creëert een emotionele ervaring die betrekking heeft op de gevaarlijke reis over zee. Daardoor wordt iedereen er aan herinnerd dat elke mens onderweg is. De zeven follies leiden de bezoekers en de bewoners van Lampedusa naar landschappen buiten de gebaande paden. Ze bieden ook nieuwe publieke ruimtes die vrij zijn van institutionele macht of van hogerhand opgelegde programma's.
In 1843 bouwden de koningen van Bourbon-Sicilië zeven paleizen op Lampedusa die uitkijken over de baai die als een natuurlijke haven dient. Deze zeven paleizen werden het middelpunt van stedelijke ontwikkeling op het eiland. Mogen de zeven follies een nieuwe periode van sociale en menselijke ontwikkeling inluiden, waarin de rol van Lampedusa als springplank niet wordt misbruikt, maar weer wordt gekoesterd.
Afstudeercommissie: Holger Gladys (mentor), Laura Alvarez, Bruno Doedens. Toegevoegde leden t.b.v. het examen: Bart Bulter, Ira Koers.