Eva Kirschbaum

Amsterdam Sensory Archive

Architectuur voorbij het zichtbare


Wat als architectuur meer zou luisteren dan tonen? Wat als ruimte niet alleen het oog zou aanspreken, maar ook de hand, de voetstap, de adem en het spoor van herinnering? 

Het Amsterdam Sensory Archive vertrekt vanuit deze vraag — en stelt een nieuwe publieke typologie voor waarin architectuur en landschap samen een zintuiglijk geheel vormen. Gelegen op een postindustrieel terrein in Amsterdam-Noord, tussen het IJ en het Johan van Hasseltkanaal, transformeert het project een vergeten schiereiland tot een gelaagd terrein van ervaring. 

Het ontwerp groeide uit gesprekken met mensen die de wereld niet visueel navigeren — én uit mijn eigen gevoeligheid voor geluid, textuur en visuele overprikkeling. Hun inzichten en mijn persoonlijke ervaring vormden samen een ruimtelijke taal waarin ritme, aanraking, geur en materiaalbeleving centraal staan. Het resultaat is geen opzichzelfstaand gebouw, maar een reeks verbonden volumes en landschappen — een ruimte die je kunt verkennen, niet alleen bekijken. 

Het archief verzamelt en deelt zintuiglijke ervaringen in plaats van documenten of objecten. Binnen- en buitenruimten hebben elk een eigen karakter en atmosfeer. Herinnering, leren en waarnemen ontvouwen zich in sferen die traag, meeslepend en afgestemd op verschil zijn. 

In een tijd van visuele overdaad en versnippering biedt het Amsterdam Sensory Archive een alternatief: een manier van bouwen waarin gevoeligheid een kracht is, en architectuur een uitnodiging tot aanwezigheid en verbinding. Een levend archief van ervaring — waar gebouw en landschap samensmelten tot een nieuwe manier van voelen, oriënteren en herinneren. 

Afstudeerdatum: 1 juli 2025
Afstudeercommissie: Machiel Spaan (mentor), Brigitta van Weeren, Lindsey van de Wetering 
Toegevoegde leden t.b.v. het examen: Jeroen van Mechelen, Quita Schabracq