Kim Krijger

Kim Krijger

Opleiding
Stedenbouw
Lichting
2021
E-mail
Kim.krijger@hotmail.nl

Amersfoorts Stadslandschap

Stadsranden van de toekomst 


Amersfoort, een typische Hollandse middeleeuwse stad ontstaan aan rivier de Eem, is minimaal verbonden met haar buitengebied. Anderhalve eeuw geleden pronkte de stad nog in haar omgeving. Nu is Amersfoort grotendeels begrensd door infrastructuur. Eenzijdige woonwijken keren zich steeds meer naar binnen, zonder enige aansluiting met het landschap. Stadsrandzones zijn vaak niet goed benut en eerder het afvoerputje van functies die niet gewenst zijn in de stad. De stad is haar connectie verloren met haar directe omgeving, waaronder de Gelderse Vallei.  

Amersfoort kampt, net als andere steden, met groeiende populatie, klimaatverandering en veranderende rol van de boeren zijn opgaven die zorgen voor druk op grenzen tussen stad en land. Veel Hollandse middeleeuwse steden zijn, net als Amersfoort, gesticht langs waterwegen. Stad en land worden verbonden door de waterstructuur. Door de jaren heen zijn de wateren steeds meer onderliggende netwerken geworden die onbenut zijn gebleven.  

De Gelderse Vallei wordt geraakt door eerder genoemde opgaves. Dat het landschap gaat veranderen is een kwestie van tijd. Er is hoge urgentie bij de naderende omvorming van het landschap de kwaliteit van het halfopen, onregelmatige kamerlandschap te bewaken, maar toch haar potentie te benutten. In dit nieuwe stadslandschap kan de Gelderse boer weer centraal staan. Tevens kan ruimte worden geboden aan de Amersfoorter in een flexibel en klimaatadaptief kamerlandschap. 

De stedelijke en landschappelijke structuur van Amersfoort laat de mogelijkheden voor de toekomst zien. De huidige stadsgrenzen zijn niet in beton gegoten, zoals we nu met de huidige tendens van binnenstedelijke verdichting beogen. Zo vreemd is het dan ook niet dat we nu ook aan de vooravond staan van de volgende omvorming van het (productie)landschap. Het robuuste beekdallandschap vormt een raamwerk voor kleinschalige ontwikkelingen. Zoals voedsel- en energieproductie voor de lokale bevolking in buurtschappen. Maar ook recreatieve voorzieningen in een klimaatbestendig landschap. Stad en Gelderse Vallei worden opnieuw verbonden, door het reeds aanwezige, onbenutte beekdallandschap. Daar, in de Gelderse Vallei, komt een duurzaam productielandschap. Waar je de boer en buren weer kent. Deze landschappelijke waterstructuur vormt nieuwe radialen die in de toekomst de barrière tussen stad en land slechten.  

Het cultuurlandschap wordt weer voelbaar in de stad door ruimte te geven aan de beken uit de beekdalvallei. Stations en woonwijken verknopen met het landschap door informele langzaamverkeersroutes. De Amersfoorter wordt langs de beken naar het beekdallandschap geleid waar (productie)kringlopen worden verkleind tot regionale schaal en kleiner.  

Boeren gaan regionaal samenwerken, enerzijds om hun bestaan zeker te stellen, lusten en lasten te delen, anderzijds om regionaal het cultuurlandschap te versterken. Boer en bewoners voegen zich in een buurt(maat)schap. Andersom is de stadsrand geen eindpunt meer, maar een knooppunt naar het Amersfoorts stadslandschap. Met zelfvoorzienende buurtschappen waar gewoond, gewerkt, opgewekt en geproduceerd wordt. De buurtschappen zijn zelfvoorzienend en leveren aan directe omgeving. Boeren verbreden hun rol en worden buurtmeesters.  

De duurzame strategie, die ik met dit project voorstel, laat zien dat Amersfoort weer onderdeel uitmaakt van de Gelderse Vallei. Waarin kleinschalige buurt(maat)schappen een grootschalige transitie naar een duurzaam productielandschap vormen met toekomstperspectief voor de boer. Het perspectief is geen blauwdruk, maar laat kansen zien wanneer het landschap uitgangspunt is en het ordenend principe voor duurzame ontwikkeling.  

 

Afstudeerdatum: 28 januari 2021 
Afstudeercommissie: Hans van der Made (mentor), Yttje Feddes en Johan Galjaard.

Terug naar lijst
Delen