Meintje Delisse

Meintje Delisse

Opleiding
Architectuur
Lichting
2018
E-mail
meintje.delisse@gmail.com
Contact
LinkedIn

Campus Cultura

Een ontmoetingslandschap voor culturele rijkdommen

Geobsedeerd was ik, een aantal jaar geleden, tijdens een wandeling door Parque do Ibirapuera in São Paulo. Urenlang heb ik onder de marquise van Oscar Niemeyer gezeten, kijkend naar alle verschillende soorten mensen en hun activiteiten onder dit enorme afdak. Zo verdeeld als de rest van deze stad is, zo één voelde deze plek. Als een enorme huiskamer. Deze ‘open ruimte’ maakte ontmoeting tussen verschillende bevolkingslagen mogelijk. Een paar jaar later merkte ik ook hier, in Nederland, steeds meer verdeeldheid. Het was de tijd van de enorme vluchtelingencrisis. Er heerste angst, in plaats van interesse naar de andere cultuur, de nieuwe rijkdommen die ons land binnenkwamen. Waarom heeft Amsterdam geen plek waar deze culturele rijkdommen getoond kunnen worden, waar ontmoet kan worden, waar samen aan een nieuwe toekomst gebouwd kan worden? Zoals de marquise in São Paulo?

Ik raakte geïnspireerd door het leegstaande Burgerweeshuis aan de Amstelveense weg. Een ideaal van Aldo van Eyck uit 1960, waarmee hij door middel van architectuur, weeskinderen een ‘gezin’ wilde bieden. Met binnenstraten, paviljoens en patio’s voelde dit huis als een kleine stad. Kan dit gebouw op diezelfde manier nieuwkomers een zichtbare plek in de stad bieden? 

Niet alleen het Burgerweeshuis van Van Eyck stond destijds leeg, ook de Tripolis Torens, die hij dertig jaar later op hetzelfde perceel heeft ontworpen, stonden er uitgestorven en verlaten bij.  En dat op juist zo’n broeiende plek als de Zuid-As. Die met zijn kantoren, de VU campus en de Gerrit Rietveld Academie een internationaal broeinest van kennis is. Dé ideale plek voor mijn cultuur campus.

Campus Cultura is een publiek daklandschap waaronder zich een wereld van culinair, educatief, ondernemend en cultureel programma bevindt. Waar vraagstukken, tradities, gewoonten, ambachten en eigen(aardig)heden uit andere werelddelen van (vluchteling) studenten in Amsterdam ruimte en zichtbaarheid krijgen. 

Door het toevoegen van nieuwe overdekte ‘open’ ruimte worden de twee Aldo’s met elkaar verbonden tot één stad wat voelt als één groot huis. Onder dit nieuwe dak bevindt zich een open weefsel met ruimtes voor publiek programma. In dit landschap van kolommen vindt de bewoner en bezoeker o.a. een verzonken theater, een auditorium, een atelier, een dansvloer, een podium. Deze verzonken plekken bieden genoeg beslotenheid of juist openheid om je vrij te voelen om te organiseren, aan te sluiten, te luisteren of deel te nemen. Met gradatie tussen openbare en collectieve sferen en tussen het binnen en het buiten zijn, biedt deze tussenruimte mogelijkheden voor een scala aan ontmoetingen tussen bewoners en bezoekers.

De bewoners van de campus zijn (vluchteling) studenten met diverse culturele achtergronden. Ze wonen in de torens en kunnen werken, studeren en verblijven op de campus. Als bezoeker kom je er voor taallessen, lezingen, manifestaties, om lekker te eten en van de diversiteit van culturen te proeven. Zoals bijvoorbeeld samen het Suikerfeest te vieren, de internationale dodenherdenking, maar ook kleine activiteiten en workshops, zoals Syrische Oud-gitaarles of een workshop Kelim kleden knopen.

Campus Cultura biedt een (onder)dak voor de culture rijkdom van nieuwkomers in Amsterdam. Een (onder) dak voor de architectonische rijkdom van Van Eyck. Een (onder) dak voor de sociale rijkdom waaruit ontmoetingen en uitwisselingen ontstaan.

Afstudeercommissie: Gianni Cito (Mentor), Donna van Milligen Bielke en Jaap Graber. Toegevoegde leden t.b.v. het examen: Ira Koers en Rik van Dolderen.

Terug naar lijst
Delen