Luuc Sonke

Liquid Life

We leven in een tijd waarin de wereld om ons heen constant en steeds sneller verandert. Vooral onder invloed van digitale ontwikkelingen zijn onderwerpen als onderwijs, politiek, liefde, gemeenschap of werk in beweging. Traditionele instituten als de buurt, de vereniging, de kerk, de school of het traditionele gezin verdwijnen en de maatschappij individualiseert sterk. We willen ons niet meer conformeren aan een bepaald verwachtingspatroon; we willen autonoom zijn en zelf bepalen hoe we ons leven inrichten. Dankzij de technologische ontwikkelingen zijn we steeds minder gebonden aan een plek. We kunnen overal werken en in contact komen met anderen. Afstand en plek hebben een andere betekenis gekregen. Het leven is steeds vrijer maar ook steeds onzekerder geworden Ons zijn en ons gebruik is vloeibaar. De projectnaam Liquid Life is ontleend aan het gelijknamige boek uit 2005 van de Poolse socioloog Zygmunt Bauman. De term 'liquid', te vertalen als vloeibaar, is de metafoor die hij gebruikt om constante veranderingen en onzekerheden in ons leven te duiden.

Het project Liquid Life gaat over het ontwerpen van polyvalente ruimtes; over het ontwerpen een gebouw met heterogene ruimtelijke kwaliteiten voor een heterogene bewonersgroep. In de architectuur wordt nog altijd vanuit het functionalisme, vanuit het scheiden van functies, gebruik en activiteit gedacht. Hiermee is het ontwerpproces op slot geraakt en kan er kan niet meer geanticipeerd worden op bekende gedragspatronen of vaststaande bewonersgroepen. De architect van nu moet kunnen ontwerpen voor het onverwachte, het vloeibare, het onbekende.

Liquid Life is vormgegeven met twee elementen: de continue wand en verspringende vloervelden. De basis van het ontwerp bestaat uit een kubusvormig volume, verdeeld in verschillende ruimtes die vervolgens in elkaar geschoven zijn. Op daardoor ontstaande overlappende gebieden zijn vloeren geplaatst. Langs deze vloervelden zijn doorlopende wanden getrokken die door het gehele gebouw heen lopen. Aan deze wanden zijn sferen en functionaliteiten gekoppeld. Deze vormen sculpturen of ‘objets trouvé’, waarin een diversiteit aan ruimtelijke kwaliteiten verborgen ligt. Het levert een ruimtelijke complexiteit op die maar moeilijk te bevatten is. In het ontwerpproces is slechts gedeeltelijk controle over het ontwerp te krijgen.

Afstudeercommissie: Laurens Jan ten Kate (mentor), Jarrik Ouburg en Herman Zeinstra. Toegevoegde leden t.b.v. het examen: Lada Hrsak en Jeroen van Mechelen.